(1850-1917) - wynalazca, filozof, psycholog, poeta i publicysta.
Przyszedł na świat pod Warszawą, w rodzinie nauczycielskiej. Po studiach uczestniczył w wielu badaniach naukowych z dziedziny psychologii, która w tamtych czasach dopiero się rozwijała. Zajmował się zagadnieniami z dziedziny hipnotyzmu, telepatii oraz mediumizmu. Jest uważany za polskiego pioniera psychologii eksperymentalnej i hipnologii. Stworzył laboratorium psychologiczne w Wiśle. W 1877 r. opracował teoretyczne zagadnienie telewizji monochromatycznej (ekran zbudowany z żarówek, które wyświetlają nadawany obraz zamieniony na zbiór punktów). Podejmował szereg interesujących badań, głównie technicznych (wynalazki mikrofonów, aparatów do przenoszenia na odległość dźwięku i światła itp.). Uważany jest za prekursora radia i telewizji. W 1885 r. kilkakrotnie prezentował udoskonalony przez siebie telefon. Był miłośnikiem Wisły, w której mieszkał i którą często fotografował, propagując jej walory wypoczynkowe wśród społeczeństwa. Zapraszał do niej znamienitych gości, m.in. Bolesława Prusa. To na jego cześć jedną z czterech zbudowanych przez siebie willi nazwał Placówką. Pojawił się także w postaci Juliana Ochockiego w Lalce. Ochorowicza w Wiśle odwiedzał także Władysław Reymont, który prawdopodobnie pod wpływem wynalazcy całkowicie przeredagował pierwszy tom Chłopów, niszcząc kilkadziesiąt stron pierwotnej wersji. Dzisiaj w dawnej willi Juliana Ochorowicza znajduje się nowoczesne Muzeum Magicznego Realizmu Ochorowiczówka.
Zobacz na mapie
(1865-1932) - artysta plastyk, architekt, etnograf.
(1847–1912) - pisarz, prozaik, nowelista i publicysta epoki pozytywizmu
(1902-1951) - polski artysta malarz, portrecista, twórczością związany z Wisłą i Beskidem Śląskim
(1911–2004) – poeta, prozaik, eseista, historyk literatury, tłumacz i dyplomata. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.
(1891–1963) – prozaik, publicysta i działacz społeczny związany ze Śląskiem, więzień hitlerowskich obozów koncentracyjnych
(1940-2009) – polonista, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Pawła Stalmacha w Wiśle
(1904-1970) – polski poeta, satyryk znawca i propagator teatru lalkowego, tłumacz
(1911-1940) – pedagog, kompozytor
(1952-2020) - pisarz, dramaturg, felietonista
(1862 – 1942) - duchowny ewangelicki, doktor teologii, działacz niepodległościowy, biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej
(1915-1998) – dyrygent, profesor i pedagog
(1839–1898) – językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego
(1889–1965) – powieściopisarka, nowelistka
(1842–1910) - poetka, nowelistka okresu realizmu, krytyk literacki, tłumaczka i publicystka
(1904–1969) - powieściopisarz, nowelista i dramaturg
(1919-1999) – polski kompozytor, dyrygent, muzykolog i pisarz
(1897–1962) – poeta, przedstawiciel liryki rewolucyjnej, tłumacz, żołnierz Legionów Polskich
(1875–1930) – pisarz, dramaturg, poeta, miłośnik gór
(1867–1925) – pisarz, prozaik i nowelista, jeden z głównych przedstawicieli realizmu, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury
Masz pytania? Napisz do nas [javascript protected email address]